Motortrip 2024 – Zwarte Woud

Na me 6 jaar verstopt te hebben achter een camera kwam ik er dit jaar niet onderuit. Tijdens de afgelopen motortocht werd me ergens op een terrasje kort maar krachtig medegedeeld: Thyrsa, jij schrijft dit jaar het verslag. Een kleine moeite gezien ik vorig jaar de boel zodanig heb lopen manipuleren dat we dit jaar eindelijk naar het Zwarte Woud zouden gaan 😊

Het middelgebergte Zwarte Woud ligt in het Zuiden van Duitsland, parallel langs de Rijn en Westelijk daarvan de Franse Vogezen, uiteraard hebben we daar een mooi stukje van meegepakt onderweg!

Zoals voor iedere trip is het altijd spannend wat het weer gaat doen want de data en hotels liggen vast en de afstand moet nu eenmaal overbrugd worden, weer of geen weer. Alle apps en websites spraken elkaar zoals gewoonlijk aardig tegen en dan is er nog het gegeven dat het Zwarte Woud toch licht bergachtig is, regen kan er gerust een dag rond blijven hangen terwijl dat niet voorspeld werd. Bovendien is het daar niet voor niets zo mooi groen... Het was nu echter extra spannend want in 2015 was er ook een trip naar het Zwarte Woud en daar is een deel van de groep nog steeds door getraumatiseerd. Ik was er toen nog niet bij en door wat voor storm ik nu ook rijd, het stelt allemaal niets voor want toen die week in het Zwarte Woud, dát was pas erg!!! Al jaren moet ik het aanhoren. Gelukkig had iedereen regenkleding mee en de ervaring leert dat het dan meestal droog blijft…

Op maandag 2 september was het dan zover. Samen met Geert, Frank en Kris zijn we vanuit Diest vertrokken en na een uurtje rijden sloten Marc en Guido bij ons aan. In Dinant gelunched waarna de weggetjes steeds leuker werden. Wel een uitdaging om in de Ardennen nog leuke bochtjes te vinden waar we niet al zeven keer geweest zijn. Ik had dit jaar voor het eerst de routes gemaakt en vraag me niet hoe, maar het is redelijk gelukt. Vergeetachtigheid heeft soms ook voordelen 😊 Ook hadden we eigenlijk het ideale brommerweer, zonnetje, wolkje en rond de 21 graden!!

Kris heeft het nog wel even spannend gemaakt door ergens onderweg te beseffen dat haar telefoon vermist was. Toen ik in mijn oortje flarden opving van ‘Kris, ik kan hier niet keren’, wist ik dat er iets loos was. Voor Frank het ideale excuus om de bochtjes rondom Thilay nog eens over te doen naar de laatste koffiestop. 

We verbleven in hotel Le Tulipier in Vienne-le-Château waar we eens een keer niet het enige pk-geweld bleken te zijn. De parking stond er vol met Ferrari’s, Porsche’s, een Bentley en verschillende Lotussen!!! Maar het aperitief lonkte na een kleine 350km, bovendien moesten we de reisleider uitleggen waarom we niet compleet waren.

De volgende dag stonden er 404 kilometers op het programma. De vlakke en ietwat saaie omgeving onder Verdun en Nancy moest doorkruist worden om via de mooie Vogezen de Rijn over te steken naar het Zwarte Woud. De Lorraine streek bleek echter behoorlijk mooi te zijn om te rijden ondanks het gebrek aan bochten. Onderweg verschillende militaire begraafplaatsen gezien die toch altijd indruk maken. Halverwege in Badonviller stond iedereen op scherp want daar ‘ergens’ zouden we Yves ontmoeten, maar gezien Yves op iedere situatie voorbereid is en zo dus ook zijn tweewieler bepakt was hij niet lastig te spotten 😊 Vanaf daar met de complete groep de Vogezen ingereden. Een feest aan kronkelwegen en schitterende natuur! Ook ontdekt dat de Fransen wel erg veel verschillende soorten flitspalen hebben, die niet worden aangegeven, dus enkelen van ons verwachten nog post uit La France. Na het saaaaie en industriële Rijn-gebied zijn we het Zwarte Woud binnengereden via de indrukwekkende Notschreipass, iedereen weer wakker! Aangekomen bij ons hotel voor de komende dagen, Goldener Adler in Oberried, bleek dat de reisleider al die tijd een geheimpje had gehad want we werden opgewacht door zijn nichtje Inga en haar man Franky! Inga gaat normaal gesproken altijd mee achterop maar deze keer niet en dat was toch maar raar. Super gezellig dus en ook leuk nu eindelijk eens Franky te ontmoeten! Ook deze dag hebben we weer mooi weer gehad, ’s ochtends zwaar bewolkt en in de net-niet-regen gereden maar het trok helemaal open en de rest van de dag zon en wolkjes met ideale temperatuur!

Voor de komende dagen hadden we drie rondritten om uit te kiezen. Na grondig bestuderen van de weerberichten hebben we voor de eerste dag gekozen voor de Zuidelijke rit onder Freiburg (292km) en we werden direct herinnerd aan de ongelofelijke schoonheid van het Zwarte Woud. We hadden wat miezer maar geen echte regen en daarna trok het weer open en zijn we de dag geëindigd in de zon. Perfect eigenlijk! Wel kwamen we er ook achter dat Duitsland niet meer het land is van ongelimiteerd scheuren. Niet dat dat ons plan was maar de 30km zones en schreeuwende borden met teksten als ‘Hier lauert der tod’ vielen toch wel op, evenals de flitspalen die ook hier weer in alle soorten en maten te vinden zijn. Tussen die plekken liggen dan wel weer vele, bijna verlaten en perfect geasfalteerde 100km/u wegen met haarspeldbochten door bossen en over bergen waardoor het nog steeds een fantastisch gebied is om motor te rijden en van de natuur te genieten! Ook het Albtal vond ik indrukwekkend (die weg met die rotsblokken als vangrail) en als de info in het LIS klopt hebben we daar tegenwoordig zelfs een collega-loods wonen! We zijn de route geëindigd via de hoogste berg van het Zwarte Woud, de Feldberg (1493m). Franky en Inga hebben de bossen rondom Kappel te voet verkend en daar schitterende foto’s gemaakt.

De tweede dag begon na het ontbijt met een professionele groepsfoto op statief by Franky 😊 Eindelijk eens een foto waar iedereen op staat!! De rondrit die we voor vandaag hadden gekozen was naar het Noorden (325km), waarop we meerdere malen de beroemde B500 hebben gekruist, de Schwarzwaldhochstrasse. Deze weg lijkt hier en daar eigenlijk meer op een circuit dan op een gewone baan en ook hier vliegen de waarschuwingen je om de oren, een flink deel is zelfs veranderd naar 50 en 70km/u, vrij lastig om je daar aan te houden. De Noordelijke route was verder wat stedelijker en dus ook iets drukker qua verkeer. In vergelijking met juli, toen ik de routes zelf ben gaan testen, bleek het wel wat lastiger om leuke pauze plekjes te vinden, het hoogseizoen was duidelijk voorbij en veel plaatsen waren pas vanaf 11h30 open voor een cafeïne shot. In Duitsland betekent dat dus geen minuut eerder ondanks dat er een groep van acht motorrijders om 11h20 voor de deur staat. Voor de lunch hebben we ouderwets heerlijk vette burgers en flammkuchen kunnen scoren, geserveerd door een soort Heidi die het liefst mee achterop was gesprongen. Er zijn gelukkig nog bedrijven die gastvrijheid wel begrijpen ondanks hun venijnige parkeerplaats op een heuvel… Ook vandaag weer het ideale motorweer gehad met een zonnetje en een wolkje, zelfs 28 graden in beeld zien verschijnen! Inga en Franky hebben samen Freiburg onveilig gemaakt en zijn gelukkig NIET in de bächle gestapt, volgens de legende trouw je dan nl. in de toekomst met een Freiburger…

De derde rondrit, van 273km, zijn we wederom het Zuiden ingedoken en dit bleek qua weertype ook weer goed uit te komen! De dag begon met een tankstop waar we de rest van de dag nog om gelachen hebben. Ondergetekende was het er niet mee eens de helm af te doen bij het betalen gezien de één het wel moest en de ander niet en wij overduidelijk geen bende overvallers zijn met onze pinpas in de handen. Maar goed, Duitsers en regeltjes, redelijk hopeloos, dus na een verhitte discussie zonder helm konden we onze weg vervolgen. Het Zuidelijk deel van het Zwarte Woud is duidelijk rustiger en minder stedelijk met fantastisch kronkelende wegen door bossen en langs meren zoals de Titisee en Schluchsee. Het was weer een volle dag genieten en ’s avonds hebben we nog heerlijk uitgebreid buiten getafeld.

Opvallend deze trip was, dat we elkaar nergens zijn kwijt geraakt. Behalve dan toen De reisleider oude treinen had gespot langs de Schluchsee. Toen was ie ineens verdwenen. We hadden ‘schnell schnell Frank’ eigenlijk verboden voorop te rijden maar gezien onze reisleider regelmatig ruzie had met zijn navigatie en Frank zeer plechtig had beloofd te wachten bij een afslag, heeft hij toch grotendeels de groep geleid en dat is perfect gegaan! Ook geef ik mezelf, naast de vele complimenten die ik al heb mogen ontvangen, een klein schouderklopje (en haal opgelucht adem) want de routes die ik gemaakt had bleken allemaal prima in orde en zelfs onze gps dames waren het ermee eens, dat is wel eens anders geweest haha 😊 Tevens een dikke merci aan Kris voor het uitzoeken en organiseren van de hotels die prima bevallen zijn, alles netjes verzorgd, prima gegeten en vriendelijk personeel. De dagen van ‘u kunt kiezen tussen curry wurst of schnitzel’ lijken (gelukkig) toch echt voorbij in Duitsland. Bedankt ook aan Inga en Franky, dat ze helemaal naar het Zwarte Woud zijn afgereisd om er toch bij te kunnen zijn en ontzettend bedankt voor de leuke foto’s! Uiteraard ook een dikke pluim aan Guido, die er altijd bij is en als een ervaren pro over alle bergen stuurt, met 6 cilinders nog wel!

De terugweg naar huis hebben de die-hards in één dag gedaan en de eeuwige vakantiegangers in twee dagen lekker weer door de Vogezen naar een tussenhotel in Marville.

We kijken dus terug op weer een zéér geslaagde en gezellige motortrip! Bij deze wil ik ook mijn dankbaarheid uitspreken aan allemaal, ook van vorige reizen. Toen ik begon met motorrijden in 2017 had ik niet durven dromen dat ik dit soort reizen ooit zou gaan maken en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik vind het ook heel bijzonder dat we als groep met zulke verschillende en behoorlijk eigenzinnige persoonlijkheden zo goed samen op reis kunnen zonder spanningen en/of . Het getuigt van respect, verantwoordelijkheidsgevoel en dat men elkaar vrij laat, een zeldzaamheid!

Het regentrauma is helaas wel wat hardnekkig want zelfs op de laatste dag werd er nog bij iedere grijze wolk in de verte gezegd ‘dat ziet er daar toch wat dreigend uit’...Daar is natuurlijk maar één oplossing voor: we moeten nog eens terug! Maar niet volgend jaar, want dan gaan we de Jura verkennen! Ik heb Schotland, waar het aaaaaaltijd regent, bij jullie van tafel kunnen krijgen en kan eigenlijk niet wachten om al routes te gaan plannen voor de Jura (08 t/m 13 september), als dat mag natuurlijk 😊. Tegen die tijd zijn we vast ook genezen van de briefpost die we bijna allemaal nog wel verwachten uit zowel Frankrijk als Duitsland!

En excuses voor het lange verhaal en de vele tankstops, ik word er zelf ook moe van 😊

Groetjes,

Thyrsa